Oude schatten en een nieuw konijn

Het begon met een konijn, dat ik hier vond. Ik had alleen maar haakkatoen om het gezicht te borduren en al snel zag ik dat dat geen succes werd. Gelukkig gaf mijn moeder aan dat ze nog wel borduurgaren had. Daar aangekomen bleek dat ze veel meer had dat alleen borduurgaren. Dat wist ik wel, maar ik had nooit echt in haar spullen gesnuffeld. Dat mocht nu, want ze gebruikt het nu zelf toch niet meer. Tja... lastig, ogen die ouder worden... ;-) En wat ik leuk vond en wel kon gebruiken mocht ik meenemen. Dus ik kwam thuis met klitteband, borduurgaren - die overigens nog in een tas zaten van een supermarkt die er al jaren niet meer is, maar waar ik als kind geregeld kwam - en een paar kleine 'schatten' die van oma's van mij zijn geweest. Erfenissen zeg maar. Nu vind ik wel eens vaker een 'schat', als we aan het geocachen zijn, maar dit was van een andere orde.

Allereerst was er een blikje vol met garen van een oma die zelf een hekel had aan naaien. Dat laatste vond ik wel weer een leuk detail. Dat ik dan net die garen van haar mag krijgen. Maar in dat bakje zat een heel bijzondere garen, van de 1e kwaliteit. Ook was een een klein, groen doosje, waar mijn oma haar naalden in bewaarde. Deze heeft ze waarschijnlijk van de sint gekregen. En dan waren er ook nog de restjes kant van een andere oma. Die wil ik wel een mooie bestemming geven. Eens kijken of ik ze op een mooie manier ergens in kan verwerken.

Maar het begon natuurlijk allemaal met het konijn. Die is inmiddels ook af dankzij de borduurgaren van m'n moeder, die overigens ook een schat is! Het konijn is in het afgelopen weekend het eigendom geworden van mijn kleine nichtje, die vooral de oren erg lekker vond!